Zeolit kanser ilişkisi
Son dönemde literatürde gündeme gelen doğal alüminosilikat gözenekli minerallerden biri olan zeolit (özellikle klinoptilolit türevleri), hücre-kültürü ve hayvan modellerinde tümör-mikroçevresinin iyonik değişimine; oksidatif stres, mitokondriyal membran potansiyeli, Ca²⁺ sinyalleşmesi, apoptoz/nekroz dengesi ve inflamatuvar sitokin üretimi gibi parametreler üzerinden müdahale edebildiğini göstermiştir. Örneğin, bazı çalışmalarda zeolit uygulaması ile tümör hacminde anlamlı gerileme ve metastatik odakta azalma bildirilmiştir. Aynı zamanda, bu minerallerin gözenekli yapıları sayesinde antineoplastik ajanların hedef dokuya yönlendirilmesi, kontrollü salınım kinetiğinin iyileştirilmesi ve sistemik yan etkilerin azaltılması yönünde taşıyıcı‐vektör sistem olarak translasyonel çalışma sahnesine girmektedir. [URL]https://pankreasdoktoru.com/pankreas-kanseri/[/URL]

Ancak, klinik pratik açısından değerlendirdiğimizde bir dizi kritikal parametre belirsizliğini korumaktadır: öncelikle, insan popülasyonunda randomize, çift kör, plasebo kontrollü çalışmaların eksikliği nedeniyle “zeolit = kanser tedavisi” şeklinde doğrudan bir ilişki kurmak halâ ileriye dönük hipotez düzeyindedir. Ayrıca, zeolitlerin değişken kimyasal kompozisyonu, partikül boyutu, yüzey modifikasyonu, biyobulunabilirliği ve farmakokinetiği gibi faktörlerin etkinlik ve güvenlik profillerini dramatik biçimde etkileyebileceği göz önünde tutulmalıdır. Özellikle lifsi yapıda olan bazı zeolit mineralleri (örneğin erionit) solunduğunda akciğer ve plevra tüberkülü hücrelerinde malign transformasyon riski taşıyabildiği gösterilmiş, bu da zeolitlerin “don’t assume they’re harmless” şiarını güçlendirmektedir. [URL]https://pankreasdoktoru.com/pankreas-kanseri-belirtileri/[/URL]

Diğer bir dikkat edilmesi gereken husus, kombinasyon kemoterapötik rejimler alan hastalarda zeolit kullanımının potansiyel ilaç-emilim değişmelerine, bağışıklık hücre fonksiyonundaki modülasyonlara veya mikrobiyota dengesine etkilerine sahip olabileceğidir. Bu bağlamda, bir onkoloji hastasının destekleyici amaçla zeolit kullanımını düşünmesi durumunda, mutlaka tedavisini yöneten onkoloji ekibiyle bu mineralin biyoyararlanımı, farmakodinamiği ve potansiyel etkileşimleri üzerine danışması önerilmektedir.

Sonuç olarak, zeolitlerin kanser tedavisinde bir “oyuncu” olma potansiyeli taşıdığı söylenebilir; ancak şu an için “tedavi edici ajan” kategorisine yükseltilmesi için önemli metodolojik, güvenlik ve etkinlik verileri eksiktir. Bu minerale yönelik alakalı biyomedikal araştırmalar dikkatle izlenmeli, ancak mevcut standart onkoloji protokollerinin yerini alabilecek düzeyde kanıt beklenmektedir.

Kaynaklar:

https://www.mskcc.org/cancer-care/integrative-medicine/herbs/zeolite

https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC8540241